Een eternal positivo, zo werd ik vorige week genoemd toen ik mijn coach-certificaat ontving. Toegegeven, ik blonk. Blij dat ik opnieuw een positivo ben. Opnieuw ja. Ik ben het lang geweest, maar een tijdje ook niet. ‘Hoezo, denk je?’.

Yep, positief zijn is altijd een grote kracht van mij geweest. Gedrevenheid ook eigenlijk. Door niks en niemand uit mijn lood te slaan. Altijd het goede zien in de mensen. Continu kansen zien. Gaan-gaan-gaan met die banaan!

‘Always look on the bright side of life’ en jullie denken wellicht Monty Python-gewijs ‘tudu tudu-tudu-tudu’. En dat brengt me bij mijn valkuil.

Als je overdrijft in je kwaliteiten, kan je in je valkuil terechtkomen. Voor een positivo als mij was dit dan wat naïef worden. Tegelijk schoot ik als gedreven persoon ook in mijn valkuil ‘geobsedeerd zijn’. 'Ik moet, ik zal, ik geef niet op, no mather what.' Een gevaarlijke combinatie met als gevolg een hoofd dat in overdrive ging.